Thursday, June 05, 2008

Έλα για λίγο..

Ας ερχόσουν για λίγο
μοναχά για ένα βράδυ
να γεμίσεις με φως 
το φρικτό μου σκοτάδι
Και στα δυο σου τα χέρια 
να με σφίξεις ζεστά
.....
ας ερχόσουν για λίγο
....
κι ας χανόσουν μετά
...



Posted by at

3 comments:

Moiraia said...

Αν κουραστείς απ' τους ανθρώπους
κι ειν' όλα γύρω γκρεμισμένα,
μην πας ταξίδι σ' άλλους τόπους,
έλα σε μένα, έλα σε μένα....

5:03 PM
Anonymous said...

Γιώργη Χολιαστού


ΤΑ ΓΓΡΕΜΙΣΜΕΝΑ


Έπιπλα δεν είχε το δωμάτιο
και όσο να πεις
ένα τραπέζι
απαραιτήτως χρειάζονταν'

Δε θα 'τρωγε καλά για λίγες μέρες
το κάπνισμα θα εμετρίαζε
το φως νωρίς θα το 'σβηνε
λίγο από δω-λίγο από κει
θα τα κατάφερνε στο τέλος.

Και όχι πολυτέλειες.
Δεν ήθελε
ξύλο καλό' ούτε μορφήν και στυλ θα εκοιτούσε.
Ένα απλό τραπέζι'
λίγο γυαλιστερό μόνο στην επιφάνεια
και κάπως, όσο γίνονταν
τα πόδια του κομψά
(μπορεί να το 'ντυνε και με χαρτί'
έτσι κι η φθήνεια του θα κρύβονταν
και τακτικός θα έλεγαν πως είναι).

Τώρα θα πεις:
μεγάλη ανάγκη ήταν το τραπέζι;
Ανάγκη όχι, μα είναι κάποια συντροφιά-
ένα δωμάτιο άδειο άσχημα χτυπάει. Πάλι
κάποιος μπορεί ναρχόνταν
και την κατάντια του να δει δε θ' ανεχόνταν.
Και τέλος είναι κάτι όρθιο μέσα σε τόσα γκρεμισμένα.

6:57 AM
Eirini Stavrou said...

"κάτι όρθιο...στα τόσα γκρεμισμένα..."

12:54 AM

Post a Comment

Subscribe to: Post Comments (Atom)