ΑΛΕΞΗ....

06/12/2008

ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΑΛΕΞΗ....

ΑΛΕΞΗ....

06/12/2008

ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΑΛΕΞΗ....

Τελικά...

finally....

we need something like that...

in order to breath...?

Ή μήπως υπάρχει κάτι πιο απλό...

just wanna breath...

Μα γιατί δεν μπορώ ν'αναπνεύσω_

πού είναι ο ουρανός_

τ'άστρα_

πού η θάλασσα_

θέλω να φύγω από εδώ_

να δω τη θάλασσα_

ώρες να κάτσω εκεί,δίπλα της_

μόνον να την κοιτάω_

να την ακούω_

ώσπου να βραδιάσει...

και τότε θ'αναρριγήσω_

θα γεμίσω,το ξέρω_

κάποιους μήνες μετά_

θα ξαναπάω_

και τότε θα ξαπλώσω...

θα ξαπλώσω στην αμμουδιά_

και θα κοιτώ τα άστρα_

και θ'ακούω τη θάλασσα_

περιμένοντας να....να κάνω μία ευχή_

θέλω μίαν ανάσα_

μία βαθιά ανάσα_

περίμενέ με θάλασσα_

περίμενέ με ουρανέ_

περιμένετέ με άστρα_

θα σας φτάσω...

ναι,θα σας φτάσω_

πρέπει να ζήσουμε...

και τα τελευταία λόγια της Μάσα:

"Μας φεύγουν,ο ένας πάει πια,

έφυγε για πάντα,θα μείνουμε μόνες μας

για να ξαναρχίσουμε τη ζωή μας από την αρχή.

Πρέπει να ζήσουμε...

Πρέπει να ζήσουμε...

"atitlo"

θέλω κράσι_κόκκινο.

χατζιδάκι_σαββόπουλο και τζάκι_φωτιά_ζεστασιά.

όλοι μόνοι_

τα σπίτια σκοτεινιασμένα_

λες_

υπάρχουν άνθρωποι αγκαλιασμένοι αυτήν την...άτιμη ώρα;

αχνό φως_απ'τα παράθυρα των διπλανών σπιτιών_

δειλά δειλά_

ο πρώτος καπνός από την απέναντι καμινάδα,βγαίνει_

προσπαθώ να μυρίσω το καμένο ξύλο.

μάταια_

ο καθένας κρατά τις όμορφιες μυρωδιές για τον εαυτό του.

μόνον_

μμμ...ίσως να τις μοιράζεται κιόλας_

ίσως_

κάποτε_

δεν ξέρω.

έχω μπερδευτεί πια.

θέλω κρασί_κόκκινο.

χατζιδάκι_σαββόπουλο και τζάκι_φωτιά_ζεστασιά.

it's unfair...

....unfair?

                                                                                                                        unfair?

unfair?

                                                                                

                                                                                                       unfair?

       

                            ........why?

                                                                                                   

φίλη μου....φίλες μου!

"Ποιός στ'αλήθεια είμαι γω...

και πού πάω..."

πόσο μου λείπουν οι στιγμές μας...

τα ατέλειωτα τηλεφωνήματα...

μια με την μία...

μια με την άλλη...

ως το πρωί!

να κλαίγεται η κάθε μία για....τα δικά της!

και η άλλη...λίγο να ακούει...λίγο να σκέφτεται...

και να διακόπτει...

"Μα άκου να σου πω τί έγινε τώρα..._"

Φωνές _

Κλάματα _

Γέλια _

Θεωρίες _

               περί έρωτος_

                        αγάπης_

                        ανθρώπων_

                        λαών_

                        μουσικής_

                        (οι αφιερώσεις δίνουν και παίρνουν)

 "Γιατί δεν βρίσκω κανέναν να πάω στο αφιέρωμα στον...Καββ

αδία???"

                        Θεάτρου_

"θα κατέβω Θεσσαλονίκη...σε ποιά παράσταση θα πάμε??

-Θέατρο Καλαμαριάς...έχει φεστιβάλ θεάτρου! "

                        ποτού_

                        τσιγάρων_

"δεν θέλω τσιγάρο...την τελευταία φορά που έκανα ...ζαλίστηκα!

-άντε βρε βλαμένη....πάρε ένα!"

                        και λοιπών..........._

πόοοοσο μου λείπουν....

μα τα 'χω κάθε βράδυ σχεδόν....

φίλη μου_

στα όνειρά μου...

I ...keep trying***stelinako...

Breathless...

I'm lifting wishes to the stars...

the gleaming satellites of time_

orbiting circles overhead

To futures when your love is mine...

You leave me breathless when you close the door_

it feels just like you took the air out of the room with you...

your voice is echoing again...

through catacombs inside my mind...

φεγγαράκι μου λαμπρό..._

κοιτάζω μόνη το φεγγάρι...

με τις ώρες...

είναι μισό...

από την ...."κομμένη" πλευρά...

μια ουρά ξεχύνεται κατά πίσω...

μια σκιά...

ένα σύννεφο....

κι όπως τρέχει η σκιά κ απομακρύνεται απ'το φεγγάρι_

είναι λες κ ..... κινείται!το φεγγαράκι!

κ κάθομαι και το κοιτώ_

άναυδη_

μια οφθαλμαπάτη...

ένα ψέμμα...

κι ένα μόνον άστρο καταφέρνω να διακρίνω_

ένα μόνον σ'όλον τον ουρανό...

σ'ολο...το χάος_μόνον ένα!

είναι γιατί φωτίζεται απ'υη σελήνη σκέφτομαι....

Μα είναι τόσο γλυκά...

που σηκώνοντας τα μάτια μου πάνω απ'τα φώτα της άσχημης πόλης....

βλέπω μονάχα....αυτά τα δύο....

το φεγγάρι με το άστρο του...

συντροφιά κρατώντας αιώνια το ένα στο άλλο...

Το σύννεφο πνίγει το φεγγάρι...

κι αυτό παλεύει να λευθερωθεί_

τ'άστρο παρακολουθεί....ανήμπορο...να δράσει...

μόνον ελπίζει...

το φεγγάρι του να ξαναδεί....

κ αιώνια πλέον....

μαζί να στολίζουν...

τον άδειο ουρανό_

islands blue...koop islands blue_

hello my love..

hello my love...

it's getting cold here...

and...I'm sad alone...on my own...

the truth is...we are much too young...

you are so sad on your own...

now you are looking for me...or anyone like me...

now I'm looking for...you...

you are looking for me...

"hello my love,it's getting cold on this island...

I'm sad alone...I'm so sad 

on my own...

The truth is...we were much too young...

Now I'm looking for you...

or anyone like you..."

Now you're alone.....

Delicatessen...

 το ακατόρθωτο 

καμιά φορά...

έχει τέτοιαν απίστευτη γοητεία...

το κυνηγάς_

το παλεύεις_

πολεμάς...όλα_

όλους_

κι έπειτα...

κάπου εκεί στο τέλος...

χαμογελάς!

έχεις φτάσει επιτέλους αυτό το...άπιαστο!

τί είναι τελικά αυτό που μας κάνει να βλεπουμε τα πράγματα αδύνατα?

σίγουρα ο φόβος της πάλης...

ο φόβος της ήττας_

μα τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο.

κι αν ακόμα δεν φθάσεις ως το τέλος νικητής,

το ταξίδι θα ναι δικό σου!

αυτό θα το χεις κερδίσει...

Julie & Stan Luison....thank you***

Delicatessen by Jean-Pierre Jeunet

Morning Rain

A slight rain comes, bathed in dawn light                                                             I hear it among treetop leaves before mist                                                       Arrives. Soon it sprinkles the soil and,                                                 

Windbblown, follows clouds away.Deepened                                             

                                               

Colors grace thatch homes for a moment.     

 

Flocks and herds of things wild glisten

Faintly.   Then the scent of musk opens across

Half a mountain -

- and lingers on past noon.

photos:Zoggolopoulos' sculpture 

poem:Morning Rain by Tu Fu

...

Τελικά όταν είσαι εκεί...

είσαι μόνον εκεί_

Δεν μπορείς να είσαι πουθενά αλλού!

Δεν μπορείς να αφεθείς...

κι αν αφεθείς...

θα ναι για λίγο...για τόσο λίγο...

κι αν ακόμη πονάς...

χαίρεσαι_

γιατί καταλαβαίνεις...πως συνειδητοποιείς

 πώς νοιώθεις!

γιατί δεν μπορείς να ανοίξεις τα φτερά σου...

κι αν τα ανοίξεις,δεν πετούν!

είμαι εδώ λοιπόν...μόνο εδώ_

δεν ξέρω πώς...ούτε για πόσο...

μα είμαι εδώ_

.............

Τελευταίο πλατσούρισμα...

Καλημέρα φίλε_

Πέρνα πίσω να σου δώσω το πανέρι εσένα_

Γιατί το 'βαλες εδώ της απόχης το ξύλο;_

Άκου τί λέει.. τον πειράζει και το ξύλο_

Γεράσαμε... γεράσαμε_

Βάλε μπρος να φύγουμε_

Άκου τον αέρα_

"η μηχανή της βάρκας ακούγεται_

ο φακός τους με τυφλώνει_

με χτυπά μεσ στα μάτια_"

Πού θα πάμε;_

"Φύγανε_"

Γερακινή 22/08/08